Prädig em Fastelovend övver dr Stammbaum, Joh 17 un Ps 31

Jo, dr Idee un e Deil vun dä Jrafik han ich beim Fesskomitee affjekläut, de Kirch es vun uns Homepage, ävver zesammejefrickelt han ich et sellevs un ohn' jet draan ze verdeene.

Leev Jeckinne und Jecke, 
leeven Fessgemeinde, 

Mr schriev et Johr 2015. 
„Social Jeck, kunterbunt vernetz“, su heiß die Övverschriff övverm Fastelovend. 
Die Hüsjer bunt om Aldermaht 
sin Zeuge kölscher Eijenaat, 
et süht jrad us em Dunkele 
als wören se am Schunkele, 
un irjendswu em Minschejewöhl 
ston e Prinzessje em rusa Töllwöbche 
met Jold un Spetz, 
en jroße Aap, 
janz en Schwatz, med krölligem Pelz, 
e Kölsch en dr Hand, 
e Feigling en dr Täsch. 
Einer fählt: 
E Lappeclown es spät draan, 
hä drängelt sech am Heumaat us dr Bahn, 
schrömp dr Platz laans, 
et Händy am Ohr: 
„Wo sit er dann?!“ 
„He!“ 
„Wo dann?!“ 
„Links vum Jan vun Werth.“ 
„Do, op dr Sick wo dat Bödche es?“ 
„Nä, et andere links!“ 
Un am Engk finge se zesamme, 
e Jruppefoto weed jemaht 
un durch de Welt jescheck: 

Am andere Engk vun dr Stadt, 
en Worringen, Godorf ov en Heumar 
treck de Jroß si neue Smartphone us dr Täsch 
un zeigt dr Nohbarin janz stolz: 
Dat es mi Enkeldoochter, 
dat es en Selfie, 
un de Nohbarin säht: 
Ich daacht, dat wör et Uschi?! 

Un bei Facebook 
mäht dr Ühm in Spanien dr Duume huh 
un schriev: „Jröß mr dr Dom!“ 

Social jeck, kunterbunt vernetz, 
zwesche Heumar un Godorf, Kölle un Spanien - 
„Do stells minge Fööß op wigge Raum“, 
un och wann et jet spack weedt om Alder Maat, 
nemp mr sech en dr Ärm und däht schunkele, 
dr Platz es knapp, ävver dat Hätz weedt wick 
un us dausend Strösse klingk et: 
„Su simmer all heehin jekumme“, 

un Jesus säht: Här, loß se all eins sin.

Mr schriev et Johr 1925. 
E Karnevalsmotto jit et nit, 
et Rheinland es besatz, 
ävver zom eetste Mol noh’m eetste Weltkrieg 
fängk mr ald widder an, 
janz leis un hinger verschlosse Döör, 
dr Fasteleer ze fiere. 
Dr Rusemoondaachszoch steiht zwar parat, 
de Funke schlofe en dr Uniform, 
ävver dis Johr jitt et noh kein Marschbefähl, 
dr Fastelovend unger freiem Hemmel bliev verbodde. 

Em Aujust 1925 treffe sich zem eetste Mol 
in Stockholm Kirche us aller Welt, 
600 Minsche us 37 Länder. 
Em Minschejewöhl 
sitz dr deutsche Delegeete em Lutherrock. 
Donevven en Bischoff us Afrika en janz bunger Klädasch, 
met Jold un Spetz, 
un nevve däm e Pastur us Russland, 
janz en schwatz, met krölligem Baat, 
e Krütz en dr Hand, 
e Bibel en dr Täsch 
Schunkele don se nit, 
 ävver se don zesamme bedde un singe, 
un jevve sech e Motto: 
„De Liehr trennt, dr Deens vereint“: 
wo mr uns dr Köppe enschlage künnte övver theologische Ähzezählerei, 
do kumme mr zesamme, wo mr uns för et Johde en dr Welt 
un bei uns en dr Nohbarschaff ensetze. 

Do stellst ming Fööß op wiggem Raum, 
un Jesus säht: Här, loss se all eins sin. 

Mr schriev et Johr 2015, 
em Janewar, koot vüür Dreikünninge. 
Junge un ahle han sich opjemaht 
öm sech däm brunge Jeraffels von Kögida 
en dr Wääch ze stelle. 
E paar vun üch sin ja dobei jewese: 
Vürm LVR-Toon e Minschejewöhl, 
do steiht en ahl Möh 
nevven em Jröne, 
en Imam nevven einem vun dr Jewerkschaff, 
un dozwesche Lück wie do und ich, 
e Transparent en dr Hand, 
manche och en Kölsch, 
manche maachen Selfies 
un schecken se öm dr Welt, för ze zeige: 
 He en Kölle soll dä Raum und die Hätze wick blieve, 
he freue mr uns op all die Minsche, 
die vun fähn un noh kumme 
un unse Stammbaum bunger maache. 
Op dr Bühn e Band, die spillt: 
Su simmer all heehin jekumme, 
 mr spreche hück all dieselve Sproch…, 
un et föhlt sech e beßje aan wie Fastelovend, 
un Jesus säht: Loss se all eins sin. 

Sozial un jeck dobei, 
un kunterbungk vernetz. 
Jlich stommer all em Kreis he vürren öm dr Desch eröm, 
deile Brut un Wing, 
e Huusfrou me’m Lehrer, 
dr Konfirmand met dr Ätztin, 
e Hamburger met enem Schlesier, 
kein Minschejewöhl, su vill simmer hück nit, 
ävver kunterbungk jenoch, 
un vernetz: 
ungerenein, mr ston zesamme wie eine Jott un Pott – 
un vernetz och met däm, dä saht: 
Wann och nur e paar von üch en mingem Nome zesammekumme, 
do ben ich meddemang dobei. 

Denn als unse Vatter do bovve de Welt jemaht 
un för sich selvs jesaht 
hät: “Loss mer Minsche maache, die uns jlich sin”, 
do hät hä quasi vun sich e Selfie jemaht, 
in jeddem vun uns e Stück vun sich selvs jelaht, 
op dat mr klingele, pütze, singe un fiere, 
un en all däm dr Härjott, uns Welt un dr Nöhste in Ihre halde. 
Do stellst ming Fööss op wiggen Raum, 
un Jesus säht: “Loss se all eins sin.” 
Sozial un jeck un joht vernetz, 
met Hängk, Schnüss, Siel un Hätz. 
 Amen